«وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَىٰ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»

ترجمه: «و زنان مؤمن را بگو تا چشمها (از نگاه ناروا) بپوشند و فروج و اندامشان را (از عمل زشت) محفوظ دارند و زينت و آرايش خود جز آنچه قهرا ظاهر مي‌شود (بر بيگانه) آشکار نسازند، و بايد سينه و بر و دوش خود را به مقنعه بپوشانند و زينت و جمال خود را آشکار نسازند جز براي شوهران خود يا پدران يا پدران شوهر يا پسران خود يا پسران شوهر يا برادران خود يا پسران برادران و پسران خواهران خود يا زنان خود (يعني زنان مسلمه) يا کنيزان ملکي خويش يا مردان اتباع خانواده که رغبت به زنان ندارند يا اطفالي که هنوز بر عورت و محارم زنان آگاه نيستند (و از غير اين اشخاص مذکور احتجاب و احتراز کنند) و آن طور پاي به زمين نزنند که خلخال و زيور پنهان پاهايشان معلوم شود. و اي اهل ايمان، همه به درگاه خدا توبه کنيد، باشد که رستگار شويد.»

تفسير نور:

1- - در لزوم عفت، پاکدامنى و ترک نگاه حرام، بين زن و مرد فرقى نيست.«يَغُضُّوا- يَغْضُضْنَ‌- يَحْفَظُوا- يَحْفَظْنَ»

2- جلوه‌گرى زنان، در جامعه ممنوع است. «وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ»

3- ظاهر بودن قسمت‌هايى از بدن که به طور طبيعى پيداست، (صورت، دست يا پا) مانعى ندارد. «إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها»

4- در اين آيه، در ميان انواع پوشش‌ها، نام مقنعه و روسرى آمده و اين دليل بر اهميت پوشش سر، گردن و سينه است. «وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‌ جُيُوبِهِنَّ»

5- در وضع قانون بايد به ضرورت‌ها، واقعيت‌ها و نيازها توجه شود. (اگر پوشاندن صورت و دست‌ها تا مچ، واجب مى‌شد، براى عموم زنان مشکل بود) «إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها»

6- اسلام به نياز‌هاى غريزى انسان پاسخ مثبت مى‌دهد. «إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ»

7- پوشيدن هرگونه کفش و لباسى که هنگام راه‌رفتن، سبب آشکار شدن زيور و زيبايى‌هاى زن شود، جايز نيست. «وَ لا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ ما يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ»

8- زن، حق مالکيت دارد. «مَلَکَتْ أَيْمانُهُنَّ»

9- زن، مى‌تواند زينت خود را به زنان مسلمان نشان دهد ولى نزد زنان کفار خود را بپوشاند. «نِسائِهِنَّ» (زيرا ممکن است آن‌ها نزد شوهرانشان يا مردان بيگانه، آنچه را از زن مسلمان ديده‌اند توصيف کنند.)

10- حجاب و پوشش زن به خاطر تمايلات جنسى مردان است. لذا در برابر مردانى که ميل به همسر ندارند پوشش لازم نيست. «غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ»

11- حجاب و پوشش، واجب است. «وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ»

12- هر کارى که زينت زن را آشکار کند يا ديگران را از آن آگاه سازد ممنوع است. «لِيُعْلَمَ ما يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ»

13- با حفظ حجاب، حضور زن در جامعه مانعى ندارد. «وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ» همان‌گونه که شرکت زن در نماز جماعت بلا‌مانع است. «وَ ارْکَعِي مَعَ الرَّاکِعِينَ»

14- مقتضاى ايمان، توبه به درگاه خداوند است. «تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعاً أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ»

15- راه رستگارى، توبه و بازگشت از مسير‎‌هاى انحرافى است. تُوبُوا ... تُفْلِحُونَ

دریافت کد اوقات شرعی